"It may not be your fault for being down, but it is your fault for not getting up!"
Ketika sy menyembunyikan diri dari blog motivasi ini, banyak yg sy belajar dan peroleh. jatuh bangun. hinaan, cacian, makian, kritikan. sehinggalah diri sy menjadi si kurus kering yang tidak punya semangat, motivasi dan inspirasi. tetapi, berbekalkan iman dan jiwa perjuangan yg tinggi, sy gagahkan jua hati ini. cuba melihat semua cabaran yang hadir dari sudut yg positif. kerana segalanya sebenarnya bukan bertindak untuk menenggelamkan semangat sy, tetapi sebenarnya adalah utk menambah ilmu di dada..
teringat dulu2, sy bukanlah gadis yg kuat dari segi motivasi diri. tapi apa yg sy pelajari dalam jatuh bangun kehidupan benar2 merubah sy dari seorang yg berfikiran negatif kepada positif. kini sy melihat diri sy bukan lagi memakai pakaian kalis kritikan sperti dhulu. 1 masa dahulu sy adalah manusia yg konon2 boleh menerima kritikan tetapi sebaik shaja dikritik sy pantas menepis dgn jawapan itu ini. tapi kini sy belajar terlalu banyak nikmat ilmu dunia. iaitu bagaimana untuk menerima kritikan dan teguran dari sudut yg positif. dan sy berjaya menanam jiwa positif itu. alhamdulillah.
quotation di atas sy petik dari sms yg sy terima jauh dari Abu Dhabi. masih sy simpan sms bertarikh 29 Jun 2009 itu. kerana sy terima semangat motivasi itu yg secara langsung menjentik minda sy utk berfikir secara positif ngan mengetuk hati sy utk kembali bangun dan tidak terus membiarkan diri sendiri terjelepuk lama di lantai.. terima kasih yg tidak terhingga kepada Sis Azizah. nilai sebuah persahabatan itu terlalu indah sungguhpun tidak pernah bersua tetapi keikhlasan itu menjadikan segalanya cantik belaka. terima kasih sekali lagi.
pada mula sy terima kritikan, cemuhan, cabaran dan segalanya, sy jatuh. hampir putus asa. dan hampir membuat keputusan utk tidak lagi meneruskan perjuangan ini. sy katakan pada diri sendiri, 'utk apa aku korbankan nama baik aku semata2 perjuangan yg tidak dipandang orang dari sudut yg baik pon ini..?' tetapi sehari dua selepas puas menghina diri sendiri dan mengutuk kesilapan diri sendiri serta memberontak dengan kata2 org lain yg menilai diri ini, bangun sahaja dari tidur, sy seperti peroleh satu kekuatan baru. yg mengatakan bahawa, 'Fateen, whether u like it or not, u still have to move on and face the reality!' dan hari ini, sy masih meneruskan perjuangan ini.
sakit, perit, payau, masam, manis, semuanya ada. bersatu segala perasaan itu menjadi satu perasaan yg x mampu sy describe. tapi sy amat yakin bahawa semua ini adalah pengalaman hidup sy. dan sy bangga menerima msg dari kejauhan itu yg sebenarnya amat2 menyuntik satu semangat membara dalam jiwa sy. utk terus menerus bangun dan berjuang. jatuh bangun jatuh lagi dan bangun kembali tanpa jemu. kerana apa? kerana sy percaya, Tuhan sygkan sy dengan menghadiahkan pengalaman seumpama ini yang mungkin tidak dirasai org lain. Tapi sy rasainya. kerana apa? kerana sy istimewa di sisiNya. dan kerana sy mula sedar bahawa it may be my fault for keep on letting myself laying on d ground without even trying to get up.
jadi, jika sy kembali berdiri.. anda bagaimana?? lets think bout it!
salam perjuangan;
Najlaa
